منفعت گرایی، اساسی‌ترین عامل جدایی انسان از انسان

.
اگر برای منفعت‌گرایی انسان، کیفیت و حد و اندازه‌ای مقرر نشود، بدان جهت که خودخواهی آدمی هیچ کیفیت خاص و حد و اندازه‌ای برای خود نمی‌شناسد، لذا تا بلعیدن همۀ مواد مفید و امتیازات دنیا، به نام اصالت منفعت پیش خواهد رفت و هر کس که بخواهد از این جهانخواری جلوگیری کند، خواهد گفت: طبیعت انسانی منفعت‌گراست و تو می‌خواهی بر ضد طبیعت من که انسانم، قیام کنی! این حرکت که متأسفانه سراسر تاریخ را به خود مشغول داشته، بی‌پرده باید گفت که اساسی‌ترین عامل جدایی انسان از انسان شده است.

جعفری، محمدتقی. فلسفۀ تاریخ و تمدن. ص ۷۸